Święty Kazimierz pochodził z zacnego polskiego rodu – Jagiellończyków. Był drugim synem króla Polski – Kazimierza. Urodził się w 1458 roku na Wawelu. Jego wychowawcą był ks. Jan Długosz. Kazimierz otrzymał od niego solidne wykształcenie. Już w młodości uchodził za człowieka bardzo mądrego i wykształconego. Prawdopodobnie w młodości złożył śluby czystości. Znał palące problemy naszej Ojczyzny i doskonale orientował się w ówczesnej sytuacji politycznej. Węgrzy słysząc o tym, że Kazimierz posiada cechy dobrego władcy, poprosili go, by w wieku 13 lat, został ich królem. Wyprawa, której celem była koronacja Kazimierza nie udała się.

Po powrocie kontynuował naukę u boku Długosza. W 1481 roku został namiestnikiem Litwy. Mieszkańcy oceniali jego rządy bardzo dobrze. Jednak 2 lata później, został odwołany z tej funkcji, ponieważ ciężko zachorował na gruźlicę. Zmarł w 1484 roku w Grodnie w obecności swego ojca. Umarł w opinii człowieka bardzo pobożnego, mądrego i dobrego. Został pochowany w kaplicy św. Kazimierza przy Katedrze św. Stanisława w Wilnie.

Proces kanonizacyjny Królewicza rozpoczął się w 1518 roku, gdy wieść o rzekomym pojawieniu się Kazimierza w chmurach i pomagającemu wojsku polskiemu wygrać bitwę, dotarła do jego brata – Zygmunta Starego. Do Polski przybył legat papieski, aby zbadać sprawę. Po zapoznaniu się z życiorysem Kazimierza i widząc rozpowszechniony kult Królewicza, pozytywnie zaopiniował prośbę o kanonizację. Legat Zachariasz Ferrari napisał na cześć Kazimierza hymn oraz spisał jego żywot. W 1521 roku papież Leon X wydał bullę kanonizacyjną. Bulla jednak zaginęła. Wydano ją ponownie, na wniosek Zygmunta III Wazy, w 1602 roku. Z okazji kanonizacji otwarto grobowiec i ku zdziwieniu tłumu, ciało Świętego pozostało nienaruszone. W grobowcu znaleziono również tekst ukochanego hymnu Świętego: Każdego dnia sław Maryję.

Święty Kazimierz został patronem Polski i Litwy. A od 1948 roku, decyzją Piusa XII, został patronem młodzieży litewskiej. Od 1960 roku, jest również patronem Zakonu Kawalerów Maltańskich. Jest patronem: polityków, pracowników samorządów i administracji oraz wszystkich, którzy poświęcają się służbie publicznej. Jest jedynym świętym o tym imieniu. Jego wspomnienie przypada na 4 marca.

źródło: Ołtarz.pl