Przy odprawianiu Mszy św. używa się kilku ksiąg, a mianowicie: mszału, lekcjonarza i księgi modlitw powszechnych. Mszał stanowi główną księgę zawierającą teksty stałe i zmienne Mszy św., oraz przepisy dotyczące jej sprawowania. Pierwsze posoborowe wydanie typiczne ukazało się w 1970r. Drugie wydanie typiczne, poprawione (editio typica altem) zostało ogłoszone dekretem Kongregacji Kultu Bożego "Cum Missale Romanum", z dnia 27 marca 1975r. Mszał Rzymski dla diecezji polskich został wydany w 1986r.

Układ mszału zgodny jest z tradycją:

a) wstęp, na który składa się "Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego", wprowadzenie do kalendarza liturgicznego i sam kalendarz,

b) teksty własne na poszczególne okresy roku kościelnego (proprium de tempore),

c) teksty stałe (ordinarium missae),

d) teksty własne o świętych (proprium de sanctis),

e) teksty wspólne o świętych (communia),

f) teksty wotywne, w różnych potrzebach i za zmarłych.

Szczegółowy podział:

a. liturgia słowa,

b. liturgia eucharystyczna,

c. prefacje czytane ( l - 90 ),

d. prefacje śpiewane ( l - 90),

e. modlitwy eucharystyczne (I, II, III, IV, V ),

f. modlitwy eucharystyczne o tajemnicy pojednania (I, II),

g. modlitwy eucharystyczne w mszach z udziałem dzieci (I, II, III),

h. obrzędy komunii,

i. obrzędy zakończenia,

j. obrzędy mszy świętej bez ludu.

k. uroczyste błogosławieństwa,

l. formularze mszy własnych o świętych,

m. msze wspólne (np.: msza o wielu pasterzach),

n. msze obrzędowe (np.: msza za nowożeńców),

o. msze w różnych potrzebach ( np.: msza w czasie wojny),

p. msze wotywne (np.: msza o Duchu Świętym),

q. msze za zmarłych.

Materiały Kongresu Liturgicznej Służby Ołtarza