Obydwaj święci byli braćmi, pochodzącymi z Salonik. Byli greckimi misjonarzami, którzy w IX prowadzili misje chrystianizacji na ziemiach Słowian. Konstantyn (Cyryl to jego imię zakonne) studiował w Konstantynopolu i następnie tam wykładał. Na prośbę księcia wielkomorawskiego Rościsława, cesarz bizantyjski Michał wysłał kaznodziei z misją chrześcijańską do pogan, gdyż znali język słowiański.

Przygotowując się do tej działalności, bracia stworzyli 40 – literowy alfabet oddający dźwięki występujące w języku staro – cerkiewno – słowiańskim, który nazywamy głagolicą (cyrylica to uproszczona przez ich uczniów głagolica). Zawdzięczamy im również przekład Pisma Świętego i pism liturgicznych na ten język.

Misjonarze łacińscy wysuwali przeciw nim zarzuty, iż wprowadzili oni samowolnie do liturgii język słowiański, pisany alfabetem greckim. W 868 r. uzyskali oficjalne poparcie papieża dla swej dziaąłlności i uznanie słowiańskiej liturgii. Konstantyn nie zniósł drogi powrotnej z Rzymu i zmarł w 869 r. w jednym z rzymskich klasztorów, w którym nosił zakonne imię – Cyryl.
Po śmierci Cyryla, ich wspólne dzieło kontynuował Michał (Metody jest jego imieniem zakonnym). Będąc arcybiskupem Moraw i Panonii, stał się legatem papieskim, posiadając uprawnienia misyjne. Złamany wiekiem i trudami, zasnął w Panu 6 kwietnia 885 r.

Relikwie św. Cyryla spoczywają w kościele Św. Klemensa w Rzymie. Żmudne poszukiwania śmiertelnych szczątków św. Metodego okazały się dotąd daremne. Obydwaj wnieśli potężny wkład w rozwój słowiańskiego języka i piśmiennictwa. Jan Paweł II uznał Cyryla i Metodego patronami Europy.

za: Oltarz.pl