Droga Krzyżowa w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Droga krzyżowa jest nabożeństwem, które najczęściej (podobnie jak Gożkie Żale) odprawiane jest okresie Wielkiego Postu. Składa się ono tradycyjnie z 14 stacji przedstawiających wybrane epizody Męki Pańskiej, począwszy od sądu u Piłata aż do złożenia ciała Jezusa do grobu. W ten sposób rozpamiętywane są fakty zanotowane przez Ewangelistów, jak i te przekazane przez Tradycję. Jednakże ze względu na to, że najważniejszym wydarzeniem naszej wiary jest Zmartwychwstanie Pańskie – św. Paweł pisze, że jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara (1Kor 15,17) – przynajmniej w rozważaniu na zakończenie Drogi Krzyżowej pojawia się ten motyw niosący nadzieję i optymizm.  Bywa nawet, że do tradycyjnych czternastu stacji dodawana jest piętnasta – właśnie Zmartwychwstanie Chrystusa Pana.

Z historii

Obecny kształt nabożeństwa Drogi Krzyżowej jest efektem pewnej ewolucji. Najpierw w Jerozolimie czczono miejsca związane z Męką Jezusa Chrystusa. Z czasem próbowano budować sanktuaria przypominające tę drogę, którą przeszedł Jezus dźwigając krzyż. Obecny kształt Drogi Krzyżowej z czternastoma stacjami pojawił się w XVII w. Właśnie w czasie, który charakteryzował się bardzo intensywnym rozwojem pobożności pasyjnej – wtedy powstało np. bardzo wiele pieśni pasyjnych. Z biegiem czasu nabożeństwo coraz bardziej się upowszechniało do tego stopnia, że stacje Drogi Krzyżowej zaczęły się pojawiać niemal w każdym kościele. W jego popularyzowaniu bardzo ważną rolę odegrali Ojcowie Franciszkanie, co dokonywało się bardzo często przy okazji prowadzenia misji parafialnych. Kościół z pobożnym odprawianiem Drogi Krzyżowej związał możliwość zyskania odpustu zupełnego.

ks. Michał Lipiński CM